در دوره سلطنت آل بويه، اميران محلّيِ ديگري هم در عراق بودند كه شيعه و علاقه مند به بازسازي حرم امام حسين عليه السلام بودند. در سال ٣٦٨ ق ، به فرمان عمران بن شاهين (مؤسّس سلسله شاهينيه در منطقه بَطيحه) ، رواق هايي در حرم هاي امام علي عليه السلام و امام حسين عليه السلام ، ساخته شد. وي اميري محلّي بود كه كسي از خاندان بويه ، قادر به آرام ساختن وي نبود و در سال ٣٦٩ ق ، در گذشت.

عضد الدوله ، بزرگ ترين سلطان بويه اي ، در سال ٣٧١ ق ، به زيارت نجف و كربلا رفت و كمك هاي بسياري به فقراي اين دو شهر كرد .نيز زماني كه ضَبة بن محمّد اسدي ، به كربلا يورش برد و حرم راغارت كرد، توسّط نيروهاي عضد الدوله ، تعقيب ، دستگير و مجازات شد. (٤)

ساكنان شهرهاي كربلا و نجف، در تمام ادوار ، همگي از شيعيان بوده اند و اين دو شهر ، از اساس، به عنوان دو شهر شيعه بنيان گذاري شده بود . طبيعي است كه مردم عرب و قبايل اطراف، نهايت توجّه را نسبت به مرقدهاي آن بزرگواران داشتند. اين ، بزرگ ترين حمايت از برقراري و پايداري بناهاي ساخته شده بود.

دو اقدام مهم براي حفظ آباديِ عتبات ، يكي فراهم كردن آب اين شهرها و ديگري ، كشيدن ديوار در اطراف آنها بود كه معمولاً بانيان خير ، از ميان حاكمان و دولت مردان ، دست به اين اقدامات مي زدند .

منبع: دانش نامه امام حسين عليه السلام جلد ١٢

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: